Het wilgenroosje is een plant die ik eigenlijk al mijn hele leven ken. Als kind vond ik het een erg mooie bloem: zo groot, zo roze… maar in de loop van de jaren ging het steeds meer een doodgewone plant worden… opslag op braakliggende velden, na brand of na het kappen van bos. Niks bijzonders, en dus de moeite van het bekijken nauwelijks waard.
Tot ik de plant een paar jaar geleden herontdekte, en de schoonheid van de bloemen zag… Ja, als je die plant nog eens van uit de verte ziet, ga er dan eens wat dichter bij, ga door je knieën (hoewel… soms groeit de plant tot manshoog), en bekijk de afzonderlijke bloemen eens…
Ik hoorde overigens ooit een mooi verhaal over het wilgenroosje, een verhaal om aan kinderen te vertellen als je op een wandeling langs een open plek in het bos plots een groep wilgenroosjes ontwaart, het verhaal over hoe het wilgenroosje ontstaan is:
Er leefde eens een groep elfen onder een struik met roze rozen. Niet ver daarvandaan, in de holle stam van een oude knotwilg, woonde een kabouterfamilie. Erg veel gingen die wezens niet met elkaar om, maar toch gebeurde op een keer het onvermijdelijke: een elfenjongen en een kaboutermeisje werden hartstochtelijk verliefd op elkaar. Ze wilden niets liever dan met elkaar trouwen, maar ondanks ruzies, ondanks smeken, ondanks vleierijen, bleven beide families aanvankelijk onverbiddelijk: elfen en kabouters trouwen niet met elkaar, punt uit.
Kaboutermeisje en elfenjongen bleven mekaar stiekem ontmoeten, tot op een bepaald ogenblik de stamoudsten van beider families met elkaar in conclaaf gingen… Besloten werd dat als de twee geliefden er echt voor wilden kiezen om met elkaar verder te gaan, dat dit zou worden toegestaan, maar dat die keuze zou inhouden dat ze voorgoed hun elfen- en kaboutergedaante zouden verliezen. En zo kwam het, dat uit de liefde van het kaboutermeisje en de elfenjongen een nieuwe plant ontstond, die bloemen droeg in de kleur van de rozen op de rozenstruik van de elfenfamilie, en de smalle blaadjes en het zaadpluis als de wilg waar de kabouters hun stamhuis hadden…
Op medicinaal vlak is het wilgenroosje een plant die weinig bekendheid geniet. In ‘King’s American Dispensatory‘, een boek uit 1898, wordt in dit verband al gezegd:
“Wilgenroosje heeft als medicinale plant nooit een hoge status bereikt, zoals wel vaker het geval is met medicijnen die niet giftig zijn, of waaruit scheikundigen de actieve stof nog niet hebben kunnen isoleren. Maar dat de plant op medicinaal vlak weinig aanzien geniet, is niet haar fout, want voor zomerse buikgriepjes is het vaak een remedie die haar gelijke niet kent.”
Ook Henriette Kress noemt in haar blog met name darmproblemen (o.a. tgv Candida) als een belangrijke indicatie voor wilgenroosje.
Bij Geert Verhelst daarentegen komt het gebruik bij diarree en andere darmklachten pas op de laatste plaats. Voor hem is wilgenroosje vooral een ontstekingswerend kruid met een ontzwellend effect op de prostaat, en komt benigne prostaathypertrofie en de ermee gepaard gaande plasproblemen daarom als indicatie op de eerste plaats. Dit gebruik van wilgenroosje is nog niet zo heel oud. Ik meen te weten dat in de literatuur Maria Treben de eerste geweest is die het kruid om die reden heeft aanbevolen, al geeft zij de voorkeur aan de verwante soort Epilobium parviflorum (viltige basterdwederik).
Ook Bruno Vonarburg geeft dezelfde indicatie, en ook volgens hem zou de viltige basterdwederik toch de meest werkzame soort zijn. Het is trouwens niet zo gek dat deze auteur beide planten in één adem vermeldt: Viltige basterdwederik (Kleinblütiges Weidenröschen) en het Wilgenroosje (Schmalblättriges Weidenröschen) werden botanisch tot enkele jaren geleden allebei tot het geslacht Epilobium (Basterdwederik) gerekend. Pas vrij recent werd het wilgenroosje in het geslacht Chamerion ondergebracht. De geslachten Epilobium en Chamerion zijn op medicinaal gebied echter heel vergelijkbaar, en Henriette Kress raadt aan de soort te gebruiken die in jouw buurt het meest voorkomt.
Zoals uit het citaat uit King’s American Dispensatory al kan blijken, is wilgenroosje een erg veilig kruid. Zelfs Geert Verhelst noemt geen enkele nevenwerking of contra-indicatie. Wel vermeldt hij een mogelijk interactie met medicijnen tegen BPH (goedaardige prostaathypertrofie), en is dus in die gevallen controle van een arts zinnig.
Mooi verhaal over het ontstaan van het wilgeroosje! 🙂
Het is inderdaad een mooi verhaal. Ook het Wilgenroosje Heeft zijn charme. Maar wat verstaan we onder dat verhaal ? Hoe kijken wij als volwassenen naar dat verhaal ? Lezen wij dat met de ogen van ons verleden ? Toen ik als kind in het riviertje in het bos speelde en mijn benen tot aan de dijen in de zachte kleimodder liet plonzen en ze droog liet bakken in de zon, liggend op mijn rug op de kant en kijkend naar de wolken die voorbij dreven in de lucht, werd ik een beetje een met de aarde. En toen ik slingers van klimplanten voor mezelf maakte en zo hoog in een boom klom als hij me wou dragen en ik me tussen zijn zwaaiende takken vlijde en meedeinde op de wind, luisterend naar de mysteries waarover de ritselende bladeren fluisterde, toen vergat ik even wat boom was en wat ik. Ik had veel vrijheid als kind; veel meer dan nu voor velen mogelijk is, en vanaf dat ik 10 was, bracht ik uren achtereen in de bossen door en kwam ik alleen thuis om te eten en grote mensen de gerustelling te geven dat alles goed was. Die hadden ze nodig, zoals ik wist. Soms, Als mijn vriendje bij me was, bleven we de hele dag weg en namen we onze lunch mee en aten we die boven in de boom op; maar meestal kon hij niet komen, want ze woonde te ver weg. En in mijn alleenzijn wenste ik niet gestoord te worden; dus als er mensen in het bos kwamen wandelen, verstopte ik me zodat ze me niet zagen. Ik leerde geruisloos te lopen en een te worden met bladeren en bomen en soms ‘mezelf te laten verdwijnen’, zodat ik me bewoog zonder me te bewegen. Een sjamaan zou dit begrijpen, en sommige die me nu kennen, hebben me het zien doen, maar ik kan het niet echt zo uitleggen dat ik het iemand kan leren; ik kan alleen zeggen dat je eerst op de ene plaats bent en daarna op een andere, een eindje verder, waarbij er iets heel snel door je hersens is gegaan, als twee pijlen die elkaar kruisen in de lucht. Ook heb ik leren zien, end at was een ander soort zien, dat eerst’snachts gebeurde. Want ik had het gevoel dat ik soms mijn lichaam verliet en terugging naar het bos, die niet in hun nachtelijke duisternis gehuld waren, maar in gouden licht baadden, en daar zag ik voor het eerst wezens die geen substantiële vorm hadden, maar die na deze gebeurtenis steeds in dezelfde aanwezigheden waren die ik daarna overdag aanvoelde, maar niet kon zien. En na zeke tijd bleef de herinnering van dit zien me bij en waren bladeren en bomen en bloemen niet meer ondoorzichtig,maar als kristellen van kleur en licht. En als ik de roze koekoeksbloem aanraak die aan de rand van het moeras groeide, had ik het gevoel dat ik het kleed van het universum aanraakte, dan tintelden mijn vingers van de zachtheid en de schoonheid ervan. En op die manier bracht ik het eerste deel van mijn jeugd door.
Het wilgenroosje bevat tamelijk veel ijzer en kalk en vitamive C, daarom wordt deze plant regelmatig in versterkende theeën gebruikt. De looistoffen werken op de diarree e.d., zijn ook bloedstelpend.
Evenals de (kleinbloemige) basterdwederikken heeft de plant ook sitosterol en beta-sitosterol als inhoudstof, deze stof heeft een goede inwerking op de prostaat.
Het wilgenroosje (Chamerion angustifoium) wordt vaker gebruikt voor thee, de kleinbloemige Epilobium-soorten zijn meer geschikt voor tinctuur.
Overigens is er ook nog een harig wilgenroosje, Epilobium hirsutum, en dat is weer een soort met grotere bloemen; hij groeit vaak aan slootkanten. Dit kruid kan gebruikt worden om thee van te maken.
Hé Rob, leuk jou weer eens te horen/lezen!
Ik heb inderdaad nog op het punt gestaan om ook een foto van het harig wilgenroosje/Epilobium hirsutum toe te voegen, precies omdat die soort, wat de combinatie van botanische en Nederlandse naamgeving betreft, de link legt tussen het geslacht ‘Chamerion/wilgenroosje’ en ‘Epilobium/basterdwederik’, maar het exemplaar uit mijn tuin dat ik had gefotografeerd begon nog maar net open te komen, en ik vond de foto daarom niet echt geslaagd. Eén van de volgende dagen eens een nieuwe poging wagen…
Prachtige foto’s !
jullie moeten een stukje maken van 10 a 15 zinnen. over het algemeen van de wilgenroos. ik moet een soort vn colage maken daarover. mensen zouden dat heel erg op prijs stellen. voor de rest is jullie sit top, mooie foto’s perfect uitgelegt. TOP!!!
ik hoop dat u wat met mij opmerkingen kunt.!.!.
met vriendelijke groeten. ( m. v. g.)
Linda van Dieren
hoi hoe kom ik nu aan wilgenroos thee of extract o.i.d. dit ivm prostaatprobleempjes
Wilgenroosje in inderdaad niet een kruid dat courant als gedroogd kruid in de handel verkrijgbaar is.
Ik vrees dat er weinig anders opzit dan het zelf te verzamelen…. maar daarvoor moet je dan weer bijna een jaar wachten, tot volgende zomer…
Voor prostaatproblemen zijn er veel betere kruiden dan Wilgenroosje. Epilobium is echt een bloedkruid!
Mail maar voor meer info
Marlijn Rensen
Kruidengeneeskundige I.O.
hallo zou graag wat meer informatiewillen hebben over kruiden extraksen die beter zijn dan het wilgen roosje ter voorkoming van prostaat klachten heb een kennes die prosstaat kanker heefd en dat als het mogelijk is om dit te voorkomen heb tot nu toe zelf nog geen klachten maar voorkomen is beter dan genezen ben namelijk 68 jaar en je weet maar nooit groetjes joop
Joop, de persoon die hierboven sprak over ‘betere kruiden dan wilgenroosje’ is iemand die verder niet bij deze site betrokken is, en van wie ik ook geen contactgegevens heb.
Ik vrees dat ik je dus niet van dienst kan zijn bij deze vraag.
Dank je wel voor je aanvulling Marlijn.
Ik had dit artikeltje inderdaad niet bedoeld als een artikel over het gebruik van kruiden bij prostaatklachten, maar als een verzameling van weetjes over het Wilgenroosje.
Ik hoop dan ook, dat mensen dit blogje niet beschouwen als een handleiding over het medicinaal gebruik van kruiden, en al helemaal niet als een leidraad om zelf aan het behandelen te slaan. Ik maak mijn ‘medische’ informatie dan ook bewust niet gedetailleerd. Mensen die echt meer willen weten, zullen bij professioneler bronnen op zoek moeten gaan.
Hallo Marlijn,
Zou je mij jou mail adres ook kunnen mailen i.v.m. een vraag over het wilgenroosje.
Groetjes,
Hans
Je kan me steeds contacteren via mijn contactpagina. Hou wel rekening met wat ik op mijn introductiepagina schrijf: “Mocht je contact met me willen opnemen, en de commentaarkolommen bij mijn berichtjes voldoen daar niet voor, dan kan dat altijd via dit contactformulier. Ik wil echter vooraf aangeven, dat ik niet persoonlijk inga op vragen in verband met kruiden – daartoe ontbreekt me echt de tijd -, maar als ik je vraag boeiend vind, is het wel mogelijk dat je ze binnen afzienbare tijd op mijn blog beantwoord vindt.”