De sneeuwklokjes bloeien nu echt!

Sneeuwklokje - Galanthus nivalis. Foto: AnneTanne (Creative Commons license)

Dit jaar bloeien de sneeuwklokjes wel erg vroeg! Een paar weken geleden ontdekte ik het eerste knopje, en nu staan er al verschillende in bloei.

Die vroege bloei heeft ook wel met de standplaats te maken: vlak tegen het huis, tegen een gevel op het zuiden. In de achtertuin, in de schaduwborder moeten er nog veel meer staan, maar daarvan is op dit moment zelfs nog geen groen sprietje te zien.

Eigenlijk zou ik de bloempjes die nu bloeien moeten plukken: In Bohemen immers geloofde men, dat als je de eerste sneeuwklokjes plukt en daarmee langs je ogen wrijft, je het hele jaar vrij zal zijn van oogkwalen.

Laat me vandaag wat meer vertellen over de medische toepassingen van het sneeuwklokje (al ga ik ook dit keer een mooie legende niet uit de weg).

Een aantal jaren geleden werd uit het Kaukasische sneeuwklokje (Galanthus woronowii) de stof Galantamine geïsoleerd. (Tegenwoordig wordt die stof synthetisch geproduceerd, maar ze komt ook voor in de bollen van sommige soorten narcissen, en ook wel, maar in een lage concentratie, in de ons bekende sneeuwklokjes.) Die stof wordt tegenwoordig gebruikt in de behandeling van de ziekte van Alzheimer en sommige andere vormen van dementie (onder de merknaam ‘Reminyl’).
De stof geneest de ziekte niet, en is ook niet in staat om de achteruitgang helemaal te stoppen, maar kan wel het proces vertragen.

En nu maken we even een hele grote sprong in de tijd, naar 9de eeuw voor onze tijdrekening, toen Homerus zijn Odyssea schreef.

Wellicht herinner je je het verhaal van Circe, die de bemanning van Odysseus’ schip vergiftigde. Odysseus zelf was echter beschermd door een kruid dat hij van Hermes had gekregen. Het gif dat Circe gebruikte, was waarschijnlijk een nachtschade-achtige plant, zoals bijvoorbeeld de . Tegenwoordig wordt vermoed, dat het kruid van Hermes wellicht het sneeuwklokje was, precies omwille van de werking van dat Galantamine, dat immers de effecten van giften zoals dat uit Wolfskers kan tegengaan.

Maar laat me even eindigen met een meer romantisch verhaal. Ik beloofde in de commentaar-sectie van mijn vorige stukje over het Sneeuwklokje al, dat ik nog wel een legende in petto had, opnieuw uit het boek van Blöte-Obbes:

Lang, lang geleden heerschte er op aarde eeuwige lente. Er leefde in die dagen in Karintië een ridder met zijn aangenomen zuster, die hij lief had en met wie hij zou trouwen. Hij ontmoette echter een andere vrouw die hem zijn belofte deed vergeten en met wie hij in het huwelijk trad. Deze vrouw dwong net zoo lang totdat hij zijn aangenomen zuster verjoeg. De stammoeder van zijn geslacht was een machtige tooverfee. Zij strafte hem voor zijn ontrouw en verdreef den zomer uit het land. Terstond stierven de bloemen en planten, de dieren verdwenen en een muur van sneeuw en ijs verhief zich rondom het kasteel van den ridder. De ridder verviel tot armoede en zijn vrouw, die hem alleen om zijn rijkdom gehuwd had, verliet hem. Zijn trouwe zuster had echter medelijden met hem en besloot hem te hulp te komen. Zij snelde naar het kasteel en waar zij ging ontloken bloempjes aan de aarde met kleine witte klokjes die begonnen te klingelen. De ridder die de klanken hoorde ging naar buiten en zag zijn vroegere liefste. Vol berouw sloot hij haar in zijn armen en het ijs smolt, de muur verdween en Lente deed opnieuw haar intrede, ingeluid door de kleine klokjes. Voortaan heerschte er slechts de helft van het jaar zomer. Ieder jaar wanneer de lente in het land komt, luiden de kleine klokjes hun welkom. Doch alleen liefhebbende harten kunnen hun klank verstaan.

Nog meer Sneeuwklokjes-verhalen

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

6 thoughts on “De sneeuwklokjes bloeien nu echt!

  1. Van de sneeuwklokjes nog geen spoor in mijn tuin. De helleborussen daarentegen trekken razendsnel op. Ik hoop dat ze deze maand nog volop gaan bloeien.

  2. Romantisch verhaal! Zo vroeg, die sneeuwklokjes bij jou.
    Maar bij mij bloeien de helleborussen al, nog niet overmatig maar heel sterk vermenigvuldigd. Heb je daar ook een mooi verhaaltje voor?

  3. @ Menck: ik heb voorlopig alleen een stinkend nieskruid (Helleborus foetidus) in de tuin, maar mijn vader heeft mij wat zaailingen van zijn Helleborus orientalis beloofd.

    @ Chelone: inderdaad, er bestaat ook een mooi verhaaltje over de Helleborus….
    Heel kort samengevat: ongeveer tegelijk met de driekoningen arriveerde er een arm herdersmeisje bij de stal waar Jezus was geboren. Toen ze zag dat die wierook, myrrhe en goud bij hadden, durfde ze niet meer binnengaan, zoals ze daar met lege handen stond. Maar kijk: voor haar voeten kwam plots een plant doorheen de sneeuw gegroeid, die zijn bloemen daar ontvouwde… Jawel, de kerstroos…

  4. Pingback: Plagen – Teasing

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.