Een tuin is een continu proces van verandering – niet alleen doorheen het jaar, maar ook van het ene jaar naar het andere.
Dit jaar bloeien de gulden sleutelbloemen in de bloemenweide in de voortuin heel uitbundig. Beter nog: ik ontdek overal in dat weitje zaailingen van die primula.
De tweede foto bij dit stukje maakte ik ongeveer een jaar geleden, op vrijwel hetzelfde plekje als de bovenste, die van afgelopen week dateert. OK, de hoek van de foto is breder, maar zelfs los daarvan zie je, dat de sleutelbloemen al een stuk talrijker zijn.
Maar dat geldt niet voor alle bloemen. De veldsalie, waarvan ik vorig jaar de indruk had dat die het toch wel naar zijn zin had, vind ik voorlopig nog helemaal niet terug, en ook de kievitsbloemen zijn minder talrijk (maar daarover later deze week wellicht meer).
De kruipende boterbloem, die tien jaar geleden absoluut overheerste in de weide, loopt jaar na jaar in aantal terug, terwijl de scherpe boterbloem lichtjes lijkt toe te nemen. Over de reden van die teruggang van die (lastige) kruipende boterbloem had ik het vorig jaar al in een stukje over mieren in de tuin.
Die boterbloemen waren vanaf het begin in de tuin aanwezig. De sleutelbloemen en de kievitsbloemen heb ik er zelf gepland. Een andere introducée is de beemdooievaarsbek, en ook die lijkt onze gastvrijheid op prijs te stellen, want ook daarvan ontdekte ik over de hele weide jonge plantjes.
Het oranje havikskruid heeft op eigen kracht vanuit een border achter het huis een afstand van zo’n 30-40 meter naar de bloemenweide overbrugd, en laat duidelijk merken dat hij in invasiviteit voor de kruipende boterbloem niet wil onderdoen.
En zo ziet de bloemenweide er jaar na jaar anders uit. En sommige van die ontwikkelingen zijn heel plezierig, zoals die sleutelbloemen die zich zo gretig uitbreiden. Als er een plant verdwijnt, dan vind ik dat behoorlijk jammer, maar dat is dan gewoonlijk ook een teken dat die plant niet op de goeie plek stond.
Soms zoek ik dan, of er een geschiktere groeiplaats in de tuin voorhanden is, maar vaak hou ik vervolgens gewoon rekening met de wensen van de plant…
Ook in de (ongesnoeide) meidoornhaag rondom de tuin zie je dit soort evoluties, maar daarover misschien een andere keer meer.
die veldsalie heeft hier ook nog maar kleine rozetjes hoor, komt misschien nog wel?
Raar he, dat het jaar na jaar zo verandert, is bij ons ook zo. Dit jaar massaal veel kruipende boterbloemen maar dat vind ik helemaal niet erg. Welk maairegime pas je toe?
@ Yo: dan leef ik voorlopig nog even met goede hoop…
@ Bart: We maaien eind juli en in september-oktober.
Aanvankelijk maaiden we twee keer per jaar (eind juli en september-oktober) met de bosmaaier.
Sinds een paar jaar werd dat eind juli met de bosmaaier, en in het najaar nog een keer met de grasmachine.
Vorig jaar hebben we geen bosmaaier meer gehuurd, maar heeft manlief in juli met de gewone zeis de boomgaard gemaaid, en ik met de handzeis de bloemenweide in de voortuin. in het najaar hebben we gewoon de grasmachine genomen.
M.a.w, het maaiwerk wordt duidelijk jaar na jaar een minder groot karwei, we merken toch echt wel de eerste effecten van de verschraling.