Misschien herinneren jullie je nog mijn berichtje over die ene appelboom waarvan de vruchten door al maandenlang door mens en dier versmaad werden?
De voorbije jaren hebben de appelen eigenlijk het grootste deel van de winter aan de boom gehangen, en toen ze tenslotte toch vielen, zijn ze onaangeroerd naar de composthoop verhuisd.
Ik besloot vorige maand mijn verhaal met
Misschien moet het gewoon zo zijn… zes bomen met snoepjes voor mens en dier vanaf de vroege herfst, en één boom met ‘appeltjes voor de honger’, voor als de winter op z’n strengst is.
Het was alsof ik voorzag wat komen ging: Na een week van sneeuw en twee weken vorst, is de boom helemaal kaal, en op de foto zie je het enige restant van de tientallen appelen die een maand geleden nog aan de takken hingen… Dagenlang hebben er voortdurend merels aan een uitgebreide dis van (bevroren) appelmoes gezeten…
Dag AnneTanne, jij hebt van de mooiste sneeuw/ijsfoto’s die ik al zag. Mooi in beeld gebracht ook.
Dankjewel Ann,
als dat van iemand die fotografeert als jij vind ik dat echt wel een compliment!
Waarschijnlijk had ik de vetbollen en pinda’s en andere lekkernijen achterwege moeten laten om van mijn appels af te komen
Deze appelen hingen aan een boom helemaal achteraan in de achtertuin, en de belangrijkste voederplek bevindt zich in de voortuin, 100 m van elkaar vandaan.
Maar bij de voederplek lagen ook nog wat valappelen van de Reinette Hernault, en ook die zijn al bij de eerste vorst gretig verorberd.
Even OT: ik gebruik Atahualpa 3.1.7 en dat bevalt me prima, voorheen de oude versie was duidelijk minder, maar met deze is heel veel mogelijk. En laden gebeurd vrij snel, ik heb bijna alles met AJAX geregeld.
Honger maakt rauwe bonen zoet.
Appeltjes waarschijnlijk ook.