Voor het begin januari ging sneeuwen was er nog één dapper madeliefje aan het bloeien, maar op dit ogenblik vind ik alleen maar dicht gesloten knopjes.
Klein kruiskruid is een eenjarig plantje, en volgens Bart kiemen de zaden zogauw de temperatuur boven de 10° komt. (Bij dat artikel van Bart zie je trouwens een prachtige macro-opname van de bloeiende buisbloemetjes van dit plantje.)
Kruiskruid is één van die onverwoestbare ‘on’kruiden… Ze hebben aan een koffielepel aarde voldoende om te ontkiemen en wortel te schieten, ze zijn zelfbestuivend, en dus niet afhankelijk van externe omstandigheden om zaad te vormen, en bovendien is het zaad buitengewoon kiemkrachtig: experimenten in de Kew Gardens in Londen toonden aan, dat het kiempercentage van vers zaad vrijwel 100 % is, terwijl van drie jaar oude zaden nog steeds zo’n 87 % ontkiemt.
Kanariekwekers en vinkenzetters (of zijn die intussen uitgestorven?) kennen het klein kruiskruid gewoonlijk goed, omdat de plant als ze zaad gevormd is erg geliefd is door hun vogeltjes. Maar klein kruiskruid bevat – net zoals het tegenwoordig beruchte jacobskruiskruid – pyrrolizidine alkaloïden (zie voor meer informatie mijn artikel over smeerwortel), die betekenen dat de plant voor de mens en andere zoogdieren hepatotoxisch (giftig voor de lever) is. En dat betekent dus alvast, dat ik geen klein kruiskruid aan mijn voorjaarsslaatjes toevoeg.
Die slaatjes zijn hier voorlopig trouwens nog veel minder gevarieerd dan die van Yo. Maar het feit dat het klein kruiskruid bloeit, doet mij alvast hopen dat daar nu snel verandering in gaat komen!
ik mag het hopen, maar als ik naar de weersverwachting kijk komt de winter nog even terug. Een mooie foto overigens
Tja… die winter is nog niet eens écht weggeweest…
Maar het is februari, en mijn grootmoeder zei altijd: ‘Al wintert het in februari nog zo fel, hij brengt ons z’n twee mooie dagen wel!’
Hier is’t ook nog heel kalmpjes: niet één bloeiend bloempje te ontdekken. Vreemd genoeg zelfs geen bloeiende hazelaar dit jaar ! Maar hoop doet leven, binnen een maand zal het er al helemaal anders uit zien.
(enne…’t is een barslechte foto van klein kruiskruid: veel te hoge iso en veel te veel korrel)
Als ik de foto op mijn werk, op een scherm met lage resolutie bekijk, valt die ruis inderdaad op, maar op mijn laptop met hoge resolutie (dus een veel kleiner oppervlakte voor de foto) valt die nauwelijks op. En ik vind het mooi om de stampertjes zo uit de buisbloempjes te zien piepen).