In het weekend heb ik nog eens lekker in de tuin gewerkt.
En het kriebelde weliswaar om net als onderdeappelboom al hier en daar wat dorre bloeistengels weg te knippen, maar ik kon ook nog tal van andere klusjes bedenken.
In de eerste plaats zijn er de talrijke berkjes op ‘het Veld‘ die nog gerooid mogen worden. En bovendien is er die hazelaar die we tot een hakhoutstoof willen omtoveren…
En dan is één plus één al snel meer dan twee:
Het snoeihout werd verwerkt tot een laag vlechtwerk, als afscheiding tussen een border en een pad dat van het grasveldje richting moestuin loopt.
De verticale stokken zijn stevige hazelaarstammetjes, die over 2/3 van hun lengte in de grond werden geklopt, het weefwerk bestaan uit dunne berkenboompjes.
(en ja, ik weet het: een weeffoutje – dat zag ik pas toen ik de foto bekeek! ’t Foutje is intussen hersteld.)
Natuurlijk gaat zo’n hekwerkje geen jaren aan een stuk mee, maar kringlooptuinieren is duurzaam in een andere betekenis… En als je een kleine tuin hebt, is zo’n snoeihouthekje ook een aantrekkelijke vermomming voor het stapeltje dode takken waarmee je de biodiversiteit in je tuin wil vergroten.
At Work in the Garden
Last weekend I have been working in the garden for a few hours.
Although I was momentarily tempted to start cutting the dead stalks of last year in the borders, I could easily resist, as there were other jobs to do.
There are all those young birches on ’the field’ (the still uncultivated part of the garden) that have to be removed, and a hazel that had to be pruned. And sometimes, one plus one makes more than two:
I used to prunings to make a low fence along one of the borders: I used the sturdier hazelstalks for the upright sticks, and the supple birch sticks for the weaving. 2/3 of the hazelsticks is in the ground, to make the little fence more stable. (I know, I made a little fault while weaving… and only saw it while looking at the picture. Meanwhile, the error is corrected.)
Of course, this fence won’t last for decades, but – especially in smaller gardens where you can’t have heaps of dead wood – it is a nice way to ‘disguise’ your pruning-‘waste’. And as I told in a recent post… Dead wood in the garden is an easy way to increase biodiversity!
Mooi gedaan, het weeffoutje had ik niet gezien had je het niet vermeld. Ik heb gelijkaardige plannen voor een kleine afboording van de groententuin (nu nog een lelijke scheefgetrokken ursusdraad, die gaat er in elk geval uit). Alleen ben ik niet zeker of ik wel aan genoeg lange takken snoeihout kom, want er gaat toch behoorlijk wat hout in zo’n vlechtwerkje. Een bescheiden strooptocht langs mijn houtkanten dringt zich op!
.-= laatste blogbericht: ananasgal =-.
Voor de moestuin voorzien we het ook… om het risico te verminderen dat er op de bedden getrapt wordt, om de bedden iets te verhogen en om het hakselhout op de paden te houden.
Je hebt inderdaad wel twijgen van enige lengte nodig: Onze hazelaars worden regelmatig kortgezet, en die leveren dus wel wat ‘vlechthout’ op, maar ik heb gemerkt dat de berkenstammetjes ruim zo geschikt zijn: iets dunner, iets soepeler, en wat langer… Maar ja, we hebben dan ook een reusachtig overschot aan berkenzaailingen weg te werken!
Een tip voor hakhoutbeheer bij Hazelaars.
‘Hazel should always be cut as close to the ground as possible. This encourages stems to shoot from the ground, rather than from the old stool, which with hazel, can become brittle.’
http://handbooks.btcv.org.uk/handbooks/content/section/3758
Maar ik lees dat je ze al meerdere keren teruggezet hebt.
Ik ben benieuwd naar je ervaring; laat je een stobbe staan (hoe hoog?) of zet je ze heel kort af?
@boomgeest: Enkele hazelaars worden heel regelmatig teruggezet, omdat die de kweepeer anders in zijn groei belemmeren (een beetje te dicht bij elkaar geplant in den beginne…)
En ik heb altijd een stobbe laten staan van zo’n cm of tien vrees ik, maar tot nu toe zonder problemen.
Ik hou het wel in gedacht voor de hazelaar die ik dit jaar voor het eerst heb teruggezet… wellicht dat ik daar toch nog eens opnieuw moet gaan zagen, en dan wat dichter bij de grond.
Je loopt alleen het risico dat die stammetjes van de hazelaar weer uitgroeien. Dat spul vermenigvuldigt zich vanzelf.
.-= laatste blogbericht: Er zat geen spanning meer in… =-.
En om dat risico te verkleinen, let ik heel goed op welk de boven en welk de onderkant van de stammetjes is, en ik klop ze ondersteboven in de grond. Bij wilg loop je dan nog de kans dat ze uitlopen, maar bij hazelaar wordt die kans wel heel klein.
Mooi, die vlechthekjes. Wij denken erover in de moestuin ook deze afscheidingen te maken.