AnneTannes Tuin

(to English text)

Eind juli kochten we twee nieuwe hennen en een haan, maar die haan was een kort leven beschoren. Vanaf het begin bleek dat hij niet helemaal in orde was, en na twee weken was hij dood.
We kochten niet meteen een nieuwe, nee, we zouden wel even rondluisteren, want regelmatig hebben mensen toch een haan te veel… zelf eieren laten uitbroeden of zo.
En inderdaad, een maand later hoorden we van een tante van me, dat een vriendin van haar twee hanen had lopen die ze kwijt wilde, en of we er dus snel een wilde komen halen. We kregen de keuze tussen een doodgewone witte, en een mooie kleurige ‘boerenhaan’. Nee, onze kippen zijn geen raskippen, dus de haan moest dat ook niet zijn. Enig uiterlijk vertoon was de enige voorwaarde.

Helaas, eenmaal thuisgekomen bleek de haan uitermate schuw, en geloof me of niet, maar binnen een paar uur was hij al uit de ren ontsnapt.
Enkele dagen lang liep hij nog achter in de tuin rond, maar toen verdween hij over de schutting naar de (nog veel grotere en net zo wilde) tuin van de achterburen. De kans dat we hem nog zouden terugvinden werd daardoor wel heel klein.
Maar de laatste maand hoorden we ’s morgens af en toe een haan wel heel luid en schel kraaien. En dat geluid herinnerde me wel heel sterk aan dat van die mooie septemberhaan. Drie weken geleden kreeg ik hem dan plots in de gaten: inderdaad ‘onze’ haan, met zijn mooie rosse kraag en zijn beveerde poten drentelde urenlang rond het kippenhok van onze linkerburen. In die ren binnenraken zat er niet in: de omheining ervan is weliswaar niet hoog, maar sinds de vogelpest-perikelen van enkele jaren geleden is de bovenkant met een net afgesloten.
En tussen ons en de buren staat ook een vrij hoge draad-afrastering, dus dat de haan weer onze kant zou opkomen was erg onwaarschijnlijk… dachten we. (En de verhoudingen met genoemde buren zijn van dezelfde onderkoelde aard als wat bleek uit de brief van onderdeappelboom aan haar buren, dus even gaan vragen of we de haan mochten trachten te vangen deden we toch maar niet.)

Maar je voelt me al komen… Een dag of tien geleden liep Dhr Haan plots weer in onze tuin rond. En hij bleek zijn aanvankelijke schuwheid enigszins verloren, want als ik wat graan strooide, durfde hij me meteen al tot op een paar meter naderen. Een dag later kwam hij al meteen mijn richting uit toen ik naar het kippenhok liep om de hennen te voeren, en liet hij zich met wat graan zelf al in de ren lokken. Nog een dag later liep hij netjes achter me aan de ren in.
En dat is sindsdien de dagelijkse routine: ’s morgens staat hij buiten de ren te wachten tot de kippen eten krijgen, en loopt dat mee naar binnen. De hele dag houdt hij de dames gezelschap (en die zijn daar duidelijk zeer mee opgezet), en als de avond valt, dan gaat hij op de wieken… hij vliegt de ren uit, en zoekt zijn slaaptak op (een boom in de tuin van de buren, met een overstekende tak aan onze kant)!

Mr Rooster

At the end of July, we bought new chickens, two hens and a rooster. But the rooster was in bad health, and died after only two weeks.
We decided not to buy a new one immediately, but to hear around if there wasn’t someone who had more than one rooster and wanted to give one away, for a small price eventually. (We paid more for the rooster than for the hens, and it wasn’t a special breed or something, just a simple hybrid rooster.)

And indeed, after a few weeks my aunt called me to say a friend of hers had three roosters, and wanted to give two of them away. We had the choice: a plain white one, or a beautiful colored one. And although we weren’t searching for a special breed, good looks were welcome of course.

Too bad… When we came home the rooster turned out to be quite panicky, and after only a few hours, he escape from the chicken coop. We saw him running around in the garden for a few days, but couldn’t approach him. And after three days, he flew over the fence and in the grove behind our garden, it wasn’t possible to find him, let alone catch him.

But around Christmas, we started to hear a rooster crowing in the morning. There are more roosters in the neighbourhood, but this crowing sounded just like our escape roosters crowed. And three weeks ago, I suddenly saw him: he was in our neighbor’s garden, and was trying to get into their henhouse. Unfortunately, that coop not only has fencing all around (of course), but also has a wire mesh ‘ceiling’. And it really was ‘our’ rooster: the same warm copper neck plumage, the same feathered legs…
Between the neighbor’s garden and ours, there is a fence too, and the rooster couldn’t come over to our yard (or at least we thought). If our relations with the neighbors had been better… but unfortunately, these are the neighbors we don’t get along with very well.

But guess what! Ten days ago, Mr Rooster suddenly appeared in our garden! And he seemed to have lost his former anxiety, since he didn’t flee immediately when we came in the garden… Even better: when I threw grain in his direction, he readily came closer. The next day, he already considered following me into the chicken coop when I went feeding the hens, and a day later he eagerly entered…
And he obviously was delighted to keep our ladies company…
And this seems to become a daily routine: In the morning he is waiting outside the hen house, and when we come feeding them, he enters with us. He stays there the whole day trough, but in the evening he returns to his ‘sleeping tree’ outside our garden, and returns the next morning!