Takje


Het lijkt een romantisch hoekje…
Een flinke boomstam, ideaal van formaat als bankje, op een zonnig plekje in het bos.

De werkelijkheid is iets prozaïscher: een tak, met een maximale diameter van bijna 60 cm en een lengte van bij de 10 meter, is uit onze mooie eik gescheurd.
Het goede nieuws is, dat hij nét naast het huis, nét niet op de auto is gevallen.
Het slechte nieuws is natuurlijk, dat een takje van dat kaliber niet zomaar valt. Dat hier wellicht de kroniek van een aangekondigde dood gaat beginnen.

We halen er dus een boomverzorger bij, in de hoop dat die ons kan geruststellen, maar vrezend dat die alleen maar kan bevestigen dat de eik te ziek is om zo dicht bij ons huis te mogen blijven staan.

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

10 thoughts on “Takje

  1. Deelneming voor de tak. Probeer er een opportuniteit in te zien voor sleutelbloemen en andere voorjaarsjuweeltjes. Misschien valt de boom zelf nog vakkundig te redden? Vreemd hoe een oud exemplaar, en zeker een eik, met de jaren een soort persoonlijkheid ontwikkelt die ons aan hem bindt. Ik deel je rouw, want toen we hier gisteren een perzik plukten, donderde de helft van de boom naar beneden (perziken iemand?). Prachtige foto wel. Doet me terugdenken aan een vergeten prentenboek uit mijn kindertijd, waarbij op iedere spookachtige pagina een kat verstopt zat (a dark, dark tale). Blij dat je terug bent.

    1. De boomverzorger die intussen ‘op inspectie’ kwam, heeft ons inderdaad bevestigd dat de boom absoluut te redden is… Beter: dat de boom met zijn waarschijnlijk meer dan 200 jaren eigenlijk nog heel gezond is, dat alleen deze ene tak wat ‘overgewicht’ had, en dat we geen schrik moeten hebben dat de boom in de komende jaren op ons huis zou vallen.

    1. En een knallend einde van onze vakantie….
      Reden we nietsvermoedend met volgeladen auto de oprit op… De bagage moest dus via een omweg naar binnen, en de eerste dag weer thuis is besteed aan zagen en klieven van de twee zijtakken van het ’takje’ die de oprit versperden. Da’s weer een paar weken stookhout!

  2. Je bent er weer!(zit mijn reactie op je vorig stukje er misschien voor iets tussen?)
    Onze eik is jammergenoeg niet meer te redden. Hij vertoont geen enkel teken van leven meer. Integendeel, zijn lange armen beginnen te verkleuren. Lijkt me hoog tijd om hem naar beneden te halen voor die dikke takken op straat terecht komen en iemand of iets raken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.