AnneTannes Tuin

(to English text)

Erg fameus was het niet met de Cucurbitaceae deze zomer, alvast niet in onze tuin.
(En ik hoorde die geluiden ook van sommige andere tuiniers in Vlaanderen, en op Gardeners’ World vernam ik dat het in Engeland ook maar minnetjes was deze zomer.)

Courgetten en pompoenen vind ik over het algemeen heel dankbare groenten: weinig werk, en een grote opbrengst.
Elk jaar opnieuw nemen we ons dan ook voor om ‘volgende zomer toch te volstaan met drie courgette-planten’, want zelfs dan zijn we verplicht onze hele omgeving te overstelpen met meer courgetten dan hen lief is.

Maar dit jaar kon ik toch niet aan de verleiding weerstaan, en stonden er vijf courgettes in de moestuin:
– ‘Bianco de Trieste’, een lichtgroene courgette
– twee ‘Golden Zucchini’, inderdaad, gele vruchten
– ‘Alberello di Sarzana’, een redelijk klassieke langwerpige groene courgette
– ‘Tondo de Piacenza’, een donkergroen rond courgetje

We hadden dit jaar helaas overvloedig veel slakken in de tuin, en die blijken courgetten-bloemen uitermate lekker te vinden. De bloemen kregen nauwelijks de kans open te gaan, of ze waren al opgegeten. En zonder bloei geen vruchten, dus…
In september werd het gelukkig nog even iets beter, en vooral ‘Tondo de Piacenza’ zette nog even een fantastische eindspurt in.
Overigens, ook qua smaak was die courgette een succesnummer. Het vruchtvlees is een tikkeltje vaster dan dat van een lange courgette, en de smaak is wat voller, gaat enigszins de richting van pompoen uit. Als je ze wat groter laat worden, zo’n cm of tien, zijn ze ook ideaal om te vullen…

Met de pompoenen ging het al nauwelijks beter.
Hoewel ik vorig jaar met drie Hokkaido-planten een wintervoorraad van 54 stuks haalde, zette ik dit jaar toch nog wat plantjes meer:
– twee Ushiki Kuri (oranje hokkaido-type)
– één groene hokkaido
– één Musquée de Provence
– drie Butternut
– één Blue Ballet.

De Hokkaido’s waren een totale mislukking, die daar heb ik geen enkele vrucht aan gehad, en Blue Ballet is er ook pas veel te laat aan begonnen: in september heeft die een paar vruchten gevormd, maar die zullen niet erg groot worden, en zeker niet ver genoeg uitrijpen om te bewaren.
De muskaatpompoenen deden het iets beter: De Musquée de Provence slaagde er al in juli in om vrucht te zetten, twee stuks, en daar is het vervolgens bij gebleven. Ik vind die pompoen zo mooi van vorm (het ras wordt trouwens ook wel ‘fairy pumpkin’ genoemd), dat die zeker volgend jaar terugkomt.
En de Butternuts – ook dat zijn Cucurbita moschata – die zijn vanaf half augustus vruchten gaan vormen en daar is september vlijtig mee doorgegaan. In tegenstelling tot de Musquée de Provence staan die planten er nog tamelijk fris bij, en hoop ik dus op nog wat zacht weer, zodat die ook nog wat kunnen afrijpen. Die Butternut vallen bij de heren hier trouwens erg in de smaak, dus die worden ook herhaald. (‘Butternut’ is iets ‘zalfachtiger’ van consistentie dan de wat vezeliger hokkaido. De smaak is ook vrij vol, maar iets nootachtiger.)

Ik bekijk het dus maar van de positieve kant: deze winter ga ik me niet in allerlei bochten moeten wringen om met twee keer pompoen in de week toch gevarieerde gerechten op tafel te blijven zetten ;-).

The Cucumber family

I didn’t have great succes with the Cucumber-family this year, at least the squashes didn’t well…
(And I have been told that some other gardeners in Flanders and in the UK had the same experience.)

I love zucchini and winter-squashes in the garden: not much work, and a gigantic harvest… at least in previous years.
Each summer I decide to plant no more than two zucchini-plants, since with the usual three we can provide the whole neighbourhood with more zucchini than they like – but I’m glad I did plant some more this year.
I even had five zucchini this year:
– ‘Bianco de Trieste’, light-green, long
– two ‘Golden Zucchini’, indeed, yellow ones…
– ‘Alberello di Sarzana’, a plain green zucchini
– ‘Tondo de Piacenza’, dark-green and round.
And because of a massive slug-attack, we nearly had enough for our own small family.
The slugs seemed to appreciate the flowers very much, and above all the ‘Golden’ ones and ‘Bianco de Trieste’. The round zucchini only started to produce in september, but I really, really like them: they are better tasting than the other zucchini, you can use them the same way, and they are ideal for stuffing. To be repeated next year.

The wintersquashes weren’t any better.
Last year, I had 54 squashes on only 3 plants (all hokkaido-type), and yet I decided to plant some more:
– two Ushiki Kuri (orange hokkaido-type)
– one green hokkaido
– one Musquée de Provence
– three Butternut
– one Blue Ballet.
And this year, the hokkaido’s were a complete disaster. I don’t have one fruit on those plants.
Musquée de Provence, an old French heirloom squash, has two large fruits (and I like their shape… No wonder they are also called ‘Fairy pumpkin’), and also Butternut (which is also a Cucurbita moschata like Musquée de Provence) was productive, although those plants only started fruiting rather late. But since the plants aren’t dying down yet, I hope we will have some more warm days in October, to give them a chance to ripen. So both Musquée de Provence and Butternut will come back next year: the first at least for its shape (we haven’t tasted it yet), the latter for the taste, that is much appreciated by son and hubby.
Blue Ballet went the same way as the Hokkaido’s, until last month. In september it has started some fruits, but they are still very small, and there is no chance they will ripen, let alone been stored through the winter.

But this certainly has a positive side: This winter I won’t be obliged to invent new squash-recipes, as we won’t have to eat squash twice a week.