Gisteren beloofde ik om ook wat te vertellen over die andere muskaatpompoen van afgelopen seizoen, de Muscat de Provence of Musquée de Provence. Zoals de naam al zegt is het een varieteit die vroeger vooral in Frankrijk werd gekweekt, en die (zoals heel veel muskaatpompoenen) erg goed tegen hete zomers bestand is.
Ik kocht de zaden uit nieuwsgierigheid, en omdat ik de vorm zo mooi vond, maar zonder veel van de smaak te verwachten. Het zijn immers vrij grote pompoenen (tot een halve meter diameter), en ik leefde met het vooroordeel dat uitsluitend pompoenen van het Hokkaïdo-type en -formaat lekker konden zijn.
Hoewel de slakken ook de bloemen van deze pompoen bijzonder lekker vonden, sloegen ze eind juli toch een paar bloemen over, en zo kwamen er twee vruchten tot ontwikkeling. Het waren mooi gevormde donkergroene vruchten… Vreemd… want op de verpakking stonden bleekbruine pompoenen afgebeeld. Moest ik gewoon nog wachten tot ze verkleurden vooraleer ze te oogsten? Bij cultivars van de reuzenpompoenen (zoals dus ook Hokkaido’s) is het verhouten, kurkachtig worden van de steel een goed signaal voor het oogst-tijdstip, maar bij muskaatpompoenen gebeurt dat niet.
Ik heb dus gewoon zo lang mogelijk gewacht met oogsten, tot er half oktober nachtvorst werd aangekondigd. Ik was er daarmee net op tijd bij, want de volgende ochtend was dit wat overbleef van de pompoenplanten:
De geoogste pompoenen liet ik nog een paar dagen op een warm plekje nadrogen, vooraleer ze naar de koele kelder te brengen, maar ze waren nog steeds donkergroen…
Intussen had ik, al speurend op het internet, intussen wel begrepen dat groene en blauwige pompoenen tijdens de bewaringsperiode vaak hun oppervlakkige kleur verliezen, en dat dan het onderliggende oranje-bruin tevoorschijn komt.
En jawel hoor: zo zag één van mijn ‘Courges Musquée de Provence’ er uit vlak voor ik hem gisteren aansneed:
De pompoen heeft diep-oranje vruchtvlees (zo donker, dat manlief even dacht dat ik er tomatensoep mee gekookt had), en de smaak is heel vol en zoet. Een ideale pompoen dus, om Indiase of Thaise curries te bereiden, maar ook de soep die ik er gister mee maakte was bijzonder lekker. (Maar ook voor die soep koos ik specerijen die de warem, zoete smaak accentueerden: gember, koriander en komijn, en een tikkeltje kurkuma.)
Leuk te weten! Wij zetten de laatste jaren alleen hokaidopompoenen, ook de donker groene zijn super lekker! En koriander, gember, komijn en kurkuma doen het inderdaad heerlijk bij pompoen!
Ik had tot nu toe nooit iets anders dan hokkaido’s gezet, maar voortaan ga ik toch ook elk jaar wat anders uitproberen. Dat is me dit jaar immers enorm goed bevallen!
Ik heb vroeger, toen ik nog een heel grote tuin had, heel wat geëxperimenteerd met allerlei pompoensoorten. Op een gegeven moment had ik wel makkelijk 15-20 soorten staan. Een speciale soort om te proberen is zeker ook de ‘Galeux d’Eysines’, niet direct moeders mooiste, verre van zelfs, maar lekker en ook een grote forse pompoen. Pompoenen zijn enorm boeiend maar je hebt er een fatsoenlijk stuk grond voor nodig, iets wat ik dus momenteel spijtig genoeg niet meer heb.
Galeux d’Eysines niet moeders mooiste? Dan wil ik die allermooiste van moe wel eens zien, want ik heb toevallig een paar weken geleden die ‘Giraumon Brodé Galeux d’Eysines’ net op mijn verlanglijstje gezet omdat ik hem zo mooi vond!
Met zijn wratten zou ik hem eerder heel bijzonder noemen Ann. Een butternut of een Musqué de Provence vind ik dan van uitzicht wel eleganter of hoe moet ik zeggen!-)
De Musquée de Provence vind ik een echte ‘assepoesterpompoen’…
Ik houd het ook altijd bij de Hokkaïdo pompoenen en de butternut. Goed dus dat je mijn blik wat verruimt!
Butternuts zijn hier vaste klant. Maar wat ik eigenlijk eens stiekem zou willen proberen is zo’n megagrote pompoen a la atlantic giant, niet dat ik van plan ben om die dan ook te gaan opeten 🙂
MdP kweek ik ook wel eens, maar qua vruchtzetting (productie dus) moeten ze het afleggen tegen Orange Butternut, een Hongaars ras dat vroeger rijpt & tussen 500 en 1000 g weegt.Even lekker! Beide rassen, en bij uitbreiding wellicht de meeste moschatapompoenen, hebben graag wat extra warmte, en ja: ik heb zo’n zuidhelling waar ze heel goed gedijen.
Overigens heb ik OB al met MdP gekruist…
Spijtig genoeg heb ik geen plaats genoeg voor verschillende soorten. Maar ik vind het een geweldige vrucht zowel tijdens haar groei als tijdens het verwerken. Hokkaïdo pompoenen zijn mijn favoriet. Bij deze kan je vier wielen onder zetten en je hebt een sprookjeskoets 😉
Het troost me wel dat je door slakkenvraat slechts twee pompoenen had. Ze zijn wel prachtig!
Ik had afgelopen jaar slechts één klein hokkaido pompoentje, die ook nog eens vanuit een oude vuilnisbak was gegroeid.
Maar lekker dat die kleine was…
Hallo Anne Tanne,
hebben een grote “volkstuin” waarvan 75% bestaat uit bloemen en planten en de resterende 25% wordt gebruikt als moestuin.
Mijn vrouw Ingrid ” beheert” de 75% en ik dan de moestuin. Uiteraard heb ik pompoenen – van dit jaar (2012) voor het eerst zaad gekocht voor de
Musquee de Provence – alleen de naam al van deze pompoen geeft een prettige hersengolf – trouwens veel dat wat Provence is spreekt tot de verbeelding. Zaad eerst in feb/mrt in potjes in de glazenkas en bij 4 blaadjes uitgeplant in de vrije natuur van mijn moestuin.
En jawel hoor het sloeg zeer goed aan. De planten hebben lange uitlopers met mooi blad en bloem. De pompoen zelf is een “droom” zoals deze er bijligt
onder de bladeren. Deze week een Musquee de Provence (met hoofdletters daar zij deze verdient) geoogst -donker groen met prachtige gegolfde ribben – gewicht 5 kg. Zal hem of haar (ik streef naar haar gezien de mooie golven) nog enige tijd laten zoals het nu is zodat ze okerbruin kunnen worden.
vandaag 15 aug 2012 heb ik de tweede Musquee de Provence geoogst ondanks dat zij nog een donkergroene kleur heeft – gewicht 8 kg. !!
En nu maar wachten op het moment dat de okerbruine kleur zich laat zien. Spannend!
Ik heb dit jaar voor het eerst MdP gekweekt. De zaden waren door een vriendin meegenomen uit Frankrijk. Vanwege het slechte voorjaar 2013, kon ik pas laat de opgekweekte plantjes in de grond zetten. In het begin had ik weinig verwachtingen hiervan, za alleen maar lange stengels met manlijke bloemen eraan, totdat ik in aug, ineens een aantal vruchtjes zag groeien. Nu in sept. liggen er wel 7 dikke groene mooie pompoenen. Afgelopen week was het slecht weer, koud en veel regen. Weer verloor ik de moed, maar de pompoenen bleven groeien en nu is het weer mooi en warm, dus ik laat ze nog een paar dagen liggen alvorens ze voor de winter weg te halen. Zou die mooie kaneelachtige kleur er wel komen als ik ze na het plukken nog op een lekker warm plekje leg, of moet ik het doen met groen? Zijn ze dan wel rijp en smaken ze ook zoals beloofd?? Ik wacht het met spanning af.
Als je mijn blogpostje nog eens naleest, weet je het antwoord:
Inderdaad, als je de pompoen oogst is hij groen, maar in de loop van de bewaarperiode wordt hij langzaamaan kaneelkleurig.
hoi anna tanne,
ik heb vandaag van iemand een Musquée de Provence gekocht en nu wil ik er soep van koken , hoe doe ik dat?,wat kan ik van die pompoen allemaal gebruiken?, wat doe ik nog meer door de soep?
henk
Bij toeval op je side beland na het zoeken van de naam van een pompoen die ik kado kreeg,vind het een erg leuk bloc en zal zeker nog eens terug keren.