AnneTannes Tuin

Drie-en-twintig!

Dat is het aantal dagvlindersoorten die ik in onze tuin al heb gezien de voorbije jaren.
Vanmorgen stond de teller nog op 22, maar dat veranderde rond het middaguur. Ik liep – natuurlijk zonder mijn fototoestel, zal je op zo’n moment net zien – in de boomgaard rond, en daar fladderde een handvol vlinders. Enkele dagpauwogen, een paar zeer verhakkelde gehakkelde aurelia’s… In de hoogte nog een boomblauwtje!

En plots streek er vlak bij me een vlinder neer die ik nog niet eerder gezien had.
Op het eerste gezicht een kleine vos, maar dat klopte niet: Hij was een tikkeltje groter, en de tekening was net iets anders: minder grote zwarte vlekken, maar wel wat meer vlekjes, en met een klein beetje meer wit aan de rand van de voorvleugel. En die blauwe halve maantjes waren alleen te zien aan de rand van de achtervleugel.
Zou het???? En inderdaad, nummer 23 op de vlinderlijst wordt de Grote Vos, Nymphalis polychloros.

De soort heet ‘zeer zeldzaam’ te zijn in België, en het exemplaar in mijn tuin is waarschijnlijk een toevallig passerende zwerver, net zoals dat andere zeldzame gevleugelde geval, de kleine parelmoervlinder, die hier twee jaar geleden voorbijkwam.
De aanwezigheid van die soort in mijn tuin is dus niet meteen een indicatie van de diervriendelijkheid van mijn tuin… Maar het feit dat het al de drieëntwintigste soort is, en dat een soort als het koevinkje vorige zomer zelfs een hele frekwente gast was, is toch wel een lichte vingerwijzing, dat vlinders mijn tuintje op prijs stellen vermoed ik ;-)…