De Moestuin in de Zandbak

Volgens mij was het de Duivelse Vleesbraaier die een tijdje geleden de Kempen lachend als ‘de zandbak’ bestempelde…

Ja, lach maar… Maar intussen heb ik de indruk dat het belabberde weer van het afgelopen voorjaar een behoorlijk goeie combinatie vormt met dat Kempense zand hier. Na het tegenvallende moestuinseizoen van 2011 ziet het er nu voorlopig beter uit. Door al die regen van de afgelopen maanden is ons zand deze lente voortdurend lekker rul en vochtig gebleven, en bovendien warmt dat zand van ons toch net een tikkeltje sneller op dan leem en klei, en ook dat heeft zo zijn voordelen…

Laat ik daarom maar even meedoen in het rijtje van de moestuinupdates

Even kijken…
Het eerste perceeltje zijn de peulvruchten…
We hadden maar weinig erwten gezaaid dit jaar, maar de oogst is en was wel mooi. De peultjes zijn intussen bijna op, maar de capucijners zijn stilaan klaar om geoogst te worden (vandaag hebben we daar trouwens een eerste portie van gegeten).
De struikboontjes staan er prima bij, en de eerste boontjes kunnen we waarschijnlijk eind volgende week verwachten. De Borlotti-boontjes en de ‘Pencil Pod Black Wax’ (sperzieboontjes met gele peul en zwarte zaden) beginnen te bloeien.
De pronkbonen zijn intussen ongeveer twee meter hoog, en ook de snijbonen zijn zo onderhand uit de startblokken geschoten.
Maar de staakprinsesbonen… daarvan is maar een klein deel gekiemd (te oud zaad?).

Pisum sativum | Capucijnererwt
Pisum sativum | Capucijnererwt

Phaseolus vulgaris | Struikboon 'Crockett'
Phaseolus vulgaris | Struikboon ‘Crockett’

Phaseolus vulgaris | Italiaanse kievitsboon 'Borlotto Lingue di Fuoco'
Phaseolus vulgaris | Italiaanse kievitsboon ‘Borlotto Lingue di Fuoco’

Brassica oleracea 'Acephala group' | Palmkool 'Nero di Toscane'
Brassica oleracea ‘Acephala group’ | Palmkool ‘Nero di Toscane’
Naar de kolen kijken we dit jaar voor één keer met veel plezier…
We hebben de bladkolen onder een afgedankt muskietennet staan, en de sluitkolen onder een tunnel van ‘officieel’ moestuingaas. De koolwitjes zijn daar weliswaar niet blij mee, en ze lijken onze tuin mokkend de rug te hebben toegekeerd, want ik zie er de laatste weken nog nauwelijks.
Gisteren heb ik voor het eerst geoogst van de palmkool, en de koolrabi’s beginnen er stilaan als koolrabi’s uit te zien.

Courgetten?
‘Striato d’Italia’ is een paar vruchten aan het vormen, en van ‘Tondo Chiaro de Nizza’ heb ik vandaag de eerste vrucht geoogst. (En qua smaak viel die wat tegen: vorig jaar had ik een andere ronde courgette, de ‘Tondo Scuro de Piacenza’, en die was absoluut veel lekkerder.)
De eerste pompoenen zijn ook gevormd, een Butternut en een Blue Ballet. Vorige zomer was het pas eind augustus zover, dus als dat geen voorsprong is!
En de olijfkomkommers… In plaats van twee heb ik dit keer maar één plantje bij elk steunpaaltje gezet, en nog is het teveel… De oogst van die vruchtjes zal overigens nog op zich laten wachten: dat is typisch een gewas dat pas tegen september op kruissnelheid komt.

De pastinaken denken dat ze als enigen in onze wintervoorraad moeten voorzien geloof ik…

En ook vanuit de serre alleen maar goed nieuws.
In de eerste plaats ben ik ervan overtuigd dat het probleem dat ik onlangs voorstelde, toch niks met aaltjes te maken heeft: na tomaten, meloen en komkommerkruid, is nu ook een toevallig op die plek gekiemd bladkooltje aan dezelfde mysterieuze oorzaak bezweken: Want ook toen ik dat plantje uit de grond haalde, bleek het buitenste ‘velletje’ van de wortels verdwenen.
Maar alle andere tomatenplanten staan er wel heel goed bij… Voor het eerst begrijp ik trouwens de reserves die sommigen tegen tomatenspiralen hebben: Tomatenplanten met dunne stengels kan je goed door die spiralen geleiden, maar als ik de stevige, duimdikke stammen die er dit jaar groeien een paar dagen uit het oog verlies en ze ontsnappen uit hun korset, is het wringen om ze terug in hun keurslijf te krijgen. (Ik heb minder spiralen dan planten, en sommige planten zonder spiraal zijn nog altijd niet opgebonden, maar staan nog zonder steun rechtop…)

Pastinaca sativa subsp. sativa | Pastinaak 'Guernsey'
Pastinaca sativa subsp. sativa | Pastinaak ‘Guernsey’

Maar van het fruit-front is het nieuws minder rooskleurig:
Aardbeien, die hebben we, meer dan à volonté, en ook de kruisbessen zijn overvloedig.

Maar appelen? Eéntje hebben we er tot nu toe ontdekt…
Peren? Nul, nihil, nada…
Kersen? Ja, van die klein tomatjes, die zijn op komst… Maar die vogelsnoepjes… nee, die hebben we nog niet gezien…
En of we dit jaar pruimen en perziken hebben? Geloof je echt nog in sprookjes?
Inderdaad, de late vrieskou heeft ons fruit duidelijk meer dan de das omgedaan…

Deze buttons respecteren je privacy (zie info):

8 thoughts on “De Moestuin in de Zandbak

  1. Dat ziet er niet slecht uit.Jouw pastinaak (ik heb dezelfde) is wel een pak verder gevorderd dan die van mij.
    En volgens mij is het feit dat je geen tot weinig fruit hebt dan weer een inherent nadeel van jouw zandbak ;), omdat die gewoon te snel afkoelt tijdens koude nachten.
    Maar dan nog, ik heb hier vruchtzetting op laagstambomen (maar een groot deel van de bladspiegel bloot gemaakt), een hoogstamboom is normaal gesproken veel minder gevoelig aan late nachtvorst…

  2. hela hela, er wordt niet gelachen met De Kempen (e jom); ik heb altijd graag in mijn zandbak gespeeld… en ik ben meer dan een tikkeltje jaloers op de vroege (moes)tuinstart, en het vlottere succes op heel wat legumen (wortelen,…), hoe de kraan mag blijven openstaan (oftewel van de regen oftewel van de put 😉 maar kom, ik heb ondertussen leren leven met de plezieren van de zandleem en die heeft toch ook z’n voordelen (soms)
    met uitzondering van ‘ook’ oud bonenzaad gaat het hier trouwens ook vrij vlot dit jaar – plantjes verdragen dat vele water beter dan wellie 😉 (en na 10 jaar compost-eren loopt dat water bijna even vlot weg als bij ellie)

  3. De magere opbrengst in fruitbomenland is niet beperkt gebleven tot de Kempen, helaas. ’t Blijkt zelfs een algemeen verschijnsel te zijn in Vlaanderen, wat organisatoren van fruithappenings, professionele sap-persers en nationale boomgaardenstichtingen een beetje in de haren doet krabben met het oog op dit najaar.

  4. Ge moogt dan allemaal bij ons appelkes komen plukken, ons boompje zal het nog hard te verduren krijgen onder het gewicht van al dat lekkers… Helaas bij de aardbeien massa’s uitlopers, maar geen vruchtjes. De frambozen doen het wél goed, de rode en witte bessen ook, en de moestuin naar behoren (zolang de eigenwijze-spring-uit de-boom-kiekens niet van schattenjacht spelen als we net gezaaid of geplant hebben).

  5. Amai, de moeite. De pastinaak is hier welgeteld 4 centimeter hoog. De enige kolen die al geoogst konden worden zijn de spitskolen, van boontjes, courgetten of pompoenen is zelfs nog geen sprake. (Alhoewel, er hangen wel al bloemen te bloeien bij één courgetteplant).
    De kat, die lijkt dan weer wel als twee druppels water als wat er bij ons rondloopt 🙂

  6. Mijn Kempense zandbak is na vanavond een grote modderpoel… Maar gelukkig kan ik hier dan meegenieten van een wat succesvoller verhaal (hoewel er hier wel wat aan de appelboom hangt, maar dat is niet mijn verdienste) 🙂

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.